اساسا كاربرانه براي منتقل كردن دستورات خود به رابانده از زبان هاي برنامه نويسي (به ويژوال بيسيك، دلفي
جاوا اسكريت)، استفاده مي كنند، مثلا براي نوشتن و يك تايپ ساده، بايد برنامهاي مانند Word توسط يك برنامه نويس، نوشته و در اختيارشان قرار گيرد كه بتواند حركات انگشت شما را بر روي صفحه كليد، ترجمه و پردازش كرده، تبديل به حروف كنده و به شما نمايش دهد. به همين صورت است ديدن و طراحي عكس، شنيدن صوت، ديدن فيلم و هزاران كار ديگري كه در رايانه به راحتي براي شما ميتر شده است.

: پس زبانهاي برنامه نويسي، وسيله اي هستند براي ساختن برنامه و نرم افزار مورد نياز ما، البته اين زبانها با هم تفاوتهايي دارنت ۱- در سبك نوشتن داستورات ۲- در قدرت و محدوده فعاليتشان ٣- در محيط اجراء برنامه هايي كه ساخته اند
اما تفاوت سوم: اكثر برنامه ها، به راحتي، در محيط رايانه خانگي شما و در سيستم عامل ويندوز، قابل اجراء هستند، ولي ممكن است در سيستم عاملهاي ديگر، مانند لينوكس، به اين صورت و به اين راحتي نباشد. با در همين ويندوز خودمان، هر متني قابل ديدن است؛ مانند doc, txt, pdf, htm؛ ولي در محيط اينترنتي پرونده هايي از نوع pdf , doc قابل اجراء نيستند، و بايد اول آنها را دانلود كنيم و بعد در رايانه بيشيم، تنها برنامه و پروندهاي قابل اجراء و استفاده است كه با زبان html همخواني و سازگاري داشته باشد
داخل پرانتو تا همين چند وقت پيش، در محيط وبه حتي عكس هم قابل ديدن نبود؛ ولي الانه با قدرتمند شدن پرازرها و جستجوگرهاي اينترنت، حتي ميتوانيم بعضي از انواع فيلم را در اينترنت ببينيم.
: پس به طور كلي ميتوانيم برنامه هاي خود را به دو گروه، تقسيم كنيم 1- برنامه هايي كه در محيط رايانه استفاده ميشوند. ۲- برنامه هايي كه در محيط وب و اينترنت قابل استفاده هستند